Mea | Bewijst: “Ik kan meer dan men denkt”

Gepubliceerd op: 30 september 2025

Mea uit Alkmaar weet hoe het voelt als mensen je onderschatten. Jarenlang kreeg ze een stempel dat niet klopte. “Ze zeiden dat ik een laag IQ had,” vertelt ze. Terwijl ze veel diploma’s en certificaten had gehaald van opleidingen en belangrijk werk. Ze heeft een rustig en lief karakter en is beleefd, daar probeerden anderen misbruik van te maken. Door een nare relatie verdween haar zelfvertrouwen en ontwikkelde ze PTSS. Ze belandde in een neerwaartse spiraal, maar bleef toch doorgaan en dacht altijd: “Ik bén meer en ik kán meer dan dit. Niemand krijgt mij klein.”

Zoektocht naar een nieuwe plek
Op den duur kwam Mea via Zaffier bij Sport-Z. Ze wilde graag ergens zijn waar ze zichzelf kon zijn. Ze begon bij de creatieve groep onder begeleiding van Kenny in de kantine van Kolping Boys. In het begin dacht ze: “Tekenen is niets voor mij.” Maar al snel merkte ze dat het haar goed deed. Ze vond rust en plezier. Ze ontmoette andere mensen en voelde zich weer gezien.

Stap voor stap vooruit
In anderhalf jaar zette Mea grote stappen. Ze ging sporten bij Heleen. Buitensporten lukte niet goed door haar reuma. Ze kreeg veel pijn. Daarom stapte ze over op fitness in Overdie, vlak bij haar huis. Ook daar kwam ze elke week. Het werd een fijne routine.

Ze ontdekte dat er in Wijkcentrum Overdie heel veel gedaan wordt voor vrouwen. Ze wilde van alles leren en heeft daar nog meer certificaten gehaald. De coördinator stimuleerde haar om zich verder te ontwikkelen, dat lukte goed want Mea had nóg meer passies. Vroeger wilde ze al voedingsleer studeren en ze heeft zich altijd beziggehouden met gezonde voeding. De cursus voeding en gezondheid bij Groups for Balance was haar volgende stap. Ze dacht metéén: “Dit kan ik ook geven.” Ze mocht zelfs een training volgen om docent te worden. Dat vond ze spannend. “Ik dacht: waar begin ik aan?” Toch regelde ze alles zelf. Ze maakte de cursus helemaal af. Tijdens haar eerste les stond er een stagiair naast haar. Ze durfde te zeggen dat ze eerst zelf meer ervaring wilde, ze kwam voor zichzelf op.

Een nieuwe plek in de maatschappij
Nu geeft Mea les in wijkcentrum Overdie. Ze schrijft verhalen en gedichten. Ze volgt masterclasses en wetenschappelijke programma’s. Ze wil groeien en nieuwe dingen leren. Ook wil ze graag uit haar uitkering, maar haar gezondheid laat dat niet toe. Ze schaamt zich niet, maar wil haar talenten gebruiken.

Toch voelt ze zich niet altijd serieus genomen. “Als je mank loopt, zien mensen dat je iets hebt. Maar mijn trauma zie je niet. Mensen oordelen snel.”

Een groep zonder oordeel
De creatieve groep van Sport-Z, waar ze nogsteeds graag naartoe gaat, is juist een plek zonder oordeel. “We motiveren elkaar,” zegt Mea. “Karin, onze begeleider, laat ons collages maken. Dan moet je goed nadenken en kiezen. Als je er klaar voor bent, kan je het nog mooier maken. Zo leer je ook in het leven andere keuzes te maken.”

Mea vindt Karin een fijne begeleider. “Ze geeft goed les. Toen ik een gesprek had bij Zaffier, ging ze mee. Dat gaf rust.” Ze is blij dat bij Sport-Z niet alleen sport belangrijk is, maar ook creativiteit.

Op eigen kracht
Wat je over Mea moet weten: ze heeft dit allemaal zelf gedaan. Ondanks haar ziekte – ze moet elke dag twee keer twintig minuten platliggen – komt ze haar afspraken na. Ze legt soms veel druk op zichzelf. “Ik wil laten zien dat ik het geen onwil is en doe alles wat ik aankan. Hoezo laag IQ?” zegt ze.

Soms behandelt de buitenwereld haar als een nummer. Zo kreeg ze ooit een oproep om dozen te gaan inpakken. Niemand vroeg hoe het met haar ging. Ze besloot het niet te doen en kwam op voor zichzelf.

Dromen voor de toekomst
Mea wil nog veel leren en ontdekken. “Er is zoveel wat ik nog wil,” zegt ze. Vroeger leefde ze met de dag. Nu ziet ze wat ze allemaal kan.

Misschien is dat wel haar grootste kracht: weten dat ze meer is dan anderen ooit dachten.

“Ik kan meer dan men denkt.”